Dostlarımın bağında, eller gül idi,
Onlar yaprak açarken, solan ben oldum.
Kimleri yazdıysam, dostluk kitabıma,
Çizen onlar olunca, silen ben oldum.
Kıymet dediler verdim, kıyamet koptu,
Onlar Cehennem oldu, ateş ben oldum.
İnsana değer verdim, altın oldular,
Altın yükselip çıktı, bozan ben oldum.
Dostun cebinde para, satan satana,
Onlar satar iken, esnaf ben oldum.
Kim gelirse gelsin, ben evimi açtım,
Onlar hırsız olunca, polis ben oldum.
Yol yakınken dön, kurtar kendini dedim,
Dost sözümü anlamaz, dönen ben oldum.
Dil söyler ne fayda, kulak duymaz olmuş,
Ezanı salayı okuyan ben oldum.
Ey Kul Zeki herkeste dil papuç kadar,
Onlar dil uzattıkça, kesen ben oldum.
Anladım ki en iyi dost Allah bana,
İlk secdeye kapanan, yine ben oldum.
ŞAİR YAZAR= ZEKİ GÜNAY 10.04.2019
Zeki GünayKayıt Tarihi : 25.10.2021 15:40:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!