Ben Öldüm Şiiri - Abdullah Tüzün

Gecemin seheri de sen, esen yeli de sendin
Gözlerimin fer'i de sen, desen seli de sendin
Hatta aşk meseli de sen, yol meseli de sendin
Esen öldü, desen öldü, desem öldü, ben öldüm.
Deli gönlümün harında, senle sen olmak ar'ken
Gözlerimin aharında, senle ten olmak varken
Ömrümün son baharında, seninle solmak varken
O har öldü, ahar öldü, bahar öldü ben öldüm.
Azım özüm bir zar gibi, benim ile hep es'te
Sazım sözüm azar gibi, dilim bile bir ceste
Ben bir tek satırmıyım ki, muadilim berceste
Azım öldü, sazım öldü, sözüm öldü ben öldüm.
Azan olsam şu aleme, esimlere ne deyim
Yazan olsam bu kaleme, resimlere ne deyim
Hazan olsam güle hazan, mevsimlere ne deyim
Azan öldü, yazan öldü, ozan öldü ben öldüm.
Benim aklım senin ile günün erinde kaldı
Gizlim saklım ten'im bile, senin terinde kaldı
Ömür yeterinde kaldı, gün beterinde kaldı
Gizlim öldü, saklım öldü, aklım öldü ben öldüm.
Artık benim ne gönlüm hoş, ne de bu ruhum sude
Ne kalbim ne de dilim coş, olamadım asude
Ben kara toprak gibiyim, sen istersen bu su de
Gülen öldü, dilem öldü, ölen öldü ben öldüm.
Ne güle erdim gül açtı, gün erinde gün erken
Ne de gül derdim gül saçtı, gün ferinde gülerken
Al'ı mahkum, dalı mahkum beden hürken gül hürken
Gelen öldü, giden öldü, ölen öldü ben öldüm...
Sevgilerimle... A. Tüzün... 31.03.17...saat : 23.00