Gönül eleğinden acıyı süzdüm
Kadehler dolusu içen ben oldum
Çağladı yüreğim sazıma dizdim
Mızrapta hicranı ölçen ben oldum
Anıları ıslak sineme gömdüm
Sokakta yaşayan garibe döndüm
Çelimsiz mum gibi eriyip söndüm
Dumansız bacadan geçen ben oldum
Vurgun yemiş düşer şu gönül kalem
Bendeki kâinat bir başka âlem!
Yazmaya yetmiyor kâğıtla kalem
Sözümü satıra saçan ben oldum
Dağılmış harmanım şaştı feleğim
Bir kelebek gibi titrer yüreğim
Deveyi geçirir olmuş eleğim
Taneyi başakta seçen ben oldum
Hayat rüzgârından gülüm hastadır
Bülbülüm perişan her gün yastadır
Herkes yıkımlara büyük ustadır
Goncada dikeni biçen ben oldum
Sinemi kanattı Şahin pençesi
Tükendi dünyada yaşam bahçesi
Düşmüyor dilimden aşkın hecesi
Ferhat’ın dağına göçen ben oldum
24.04.2010
Kayıt Tarihi : 26.1.2021 16:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!