Ben ıstanbul Olmalıyım!

5 Nisan 2001
Beyoğlu sokaklarında yürüyorum
Arkamdan geliyor hatıralar birer birer
Sinemanın önünde duruyorum
Kulağımda attığın şen kahkahalar
Yine o köşeye geliyorum ve gözlerim doluyor
Nasıl da ela gözlerinle bana bakıp sevdiğini söylemiştin
Sana sımsıkı sarılıp bağırdığımı anımsıyorum
Bir de göbek attığımı.
Ben İstanbul olmalıyım! diyorum
Sen bana kızıyorsun bağırma diye..
Işık hüzmesi gibi birden geliyorsun rüyalarıma
Ama ansızın gidişlerin üzüyor beni
Ya git ya da gel demiyorum
Çünkü sen hep bendesin
Benimlesin..

Ellerin bende ve sıcaklığını duyuyorum
Gözlerinden akan sevgi içime su serpiyor sanki
Varlığın beni mutlu kılıyor ama yarınlara bakınca...
Hüznümü gömüyorum içime, derinlere...
Ayrılık rüzgarlarına kapılmak istemiyorum.
Yumruğumu sıkıyorum cepimde
gözlerimden akması gereken yaşlar
sel oluyor ve ben içime akıtıyorum
Seninle birlikte olduğum halde acı çekiyorum.
Sensizliğin acısını seninleyken çekmeye başlıyorum
Sabır diyorum ama geçmiyor işte..

Sokak lambaları bile dalga geçiyor benimle
Kaldırımlar desen ağzı kulaklarında bazısıda ıslık çalıyor
Meydandaki çiçekler anlıyor acımı bir tek
yüzeme bile bakmadan boynunu büküyor hepsi birden
yanık bir türkü dilimde yürüyorum
arkamı dönüp son bi kez caddeye bakıyorum
Işık hüzmeleri gülümsüyor gel diyor sadece
Alamıyor gönlümü hiç biri susuyorlar.
olmuyor geçmiyor zaman sensiz.

Her şey bana gülüyor içteniçe
Demek ki zaman seninle akıyordu şimdi ise;
Akrepte yelkovanda yerinde sayıyor
Peki bu tik tak sesleri nereden geliyor?
Beni aldatıyor zaman hep
Benim zamanın seninle başlayıp yine seninle bitiyor
Saat kullanmıyorum artık.
Kısa Paylaşmaları zamanla belirtmek istemiyorum
Biz onlara kısa desek bile yy. gibi asır gibi geliyor bana
Hiç bir şeyi unutmuyorum..
Kare kare herşey mıh gibi aklımda.

Kader tiyatrolarında bezenmedi aşkımız
ama ondan bile beter oldu..
Başrolde Sen ve Ben...
Bu oyun hiç bitmeycek gibi
rüyada mıyız yoksa gerçektende oynuyor muyuz bu acımasız oyunu
yaşadıklarımız aynı Acı hayat Kadehinin Zehirli Suyundaki gibi
Güneşin doğuşu ve batışı da hep aynı
Bu filmi her seyredişimde mutlaka bir şey daha öğrenmişimdir.

Gene seninle doldurdum içimi
efkar dağıtmak için eski kağıtları karıştırıyorum
belki sana ait bir şeyi bulurum diye....
Üzerinde pul olan aşk mektuplarımız olmadı ama
kağıtlara sığmayacak kadar büyük bir sevdamız oldu.
Bitmesin istedim, mutlu olmak istedim
Her şeyden vazgeçtim,
Nerdesin?