Ben İsmail Poyraz Kılıç

Benim adım İsmail poyraz kılıç.
Kendimce şiirler yazarım, hatta hiç kimsenin tahmin etmediği kadar fazla.
Bir adet kitabım var, içinde mecruh şiirler.
Yaşantımdan ezgiler, geçmişimden hatıralar, yüreğimden izler.

Benim adım İsmail Poyraz Kılıç.
İyi bir adamım ben.
İnsanlar üzülmesin diye elimden geleni yapar,
Onları kırmamaya çalışırım.
Ama anlamak istemeyen insanlar için mücadele etmek yordu beni.
Fazlasıyla yoruldu ağzım dilim, bak susadım.
Susuzluk falan değil bu biliyorum,
Ben güzel muhabbete aşığım
Güzel sohbete alışığım.
Böyle durgunluk iyi gelmiyor bana,
Biraz uzaklaştım.
Uzun zamandır kalemim ortak oluyor bana,
Kağıt sırlarımın hepsini saklıyor.
Nasılsa ben istemediğim sürece kimseye anlatmıyor.
Başkalarına söyleyecek sözüm kalmadı,
O yüzden yazıyorum şiirlerimi, adı mecruh olsun ben gibi.

Kapatıp duruyorum penceremi,
Perdeleri çektim karanlık odada bekliyorum.
Biraz deli doluyum aslında,
Biraz beyefendi, biraz efendi,
Ama ne geldiyse başıma bu yüzdendi.
Hatırlıyorum, insanlardı vurup kıran,
Artık üzülmüyorum eskisi gibi..

Benim adım, İsmail Poyraz Kılıç.
Bir kitap yazdım.
Onlarca şiir, onlarca hatıra barındırıyor.
Yüreğimde ki izleri anlatıyor.
Okursan sana, okumazsan bana kalıyor.
Sırlarımı dökmüyorum insanlara,
Elimde ki kalem ortak oluyor yaralarıma.
O Yüzden kağıttan başka bir şey kullanmıyorum.
Ve ben herkesten uzak duruyorum.
Kendimce yaşıyor, kendimce bakıyorum.
Hayat ne ise, onu yaşıyorum.