Aşk, Sonsuzluk Vaat Etmez

Aşkta yarın yoktur sevgili,
An gelir, nefesimiz karışır rüzgâra,
Bir çiçek açar tam da vedanın eşiğinde,
Ve gözlerimizde kaybolur bütün yarınlar.

Kalplerimiz, kendi ateşinde pişen bir kor,
Her söz, bir başka düğüm atar zamana.
Giden gitmiştir, kalan gölgesiz bir heves,
Aşkın hükmü, hep bugünde saklı.

Durma, dokun şimdi parmak uçlarıma,
Her dokunuş bir anı inşa eder geceye.
Geriye bakmadan sevelim,
Çünkü yarın, sadece boş bir masaldır.

Yol uzun, aşk kısa, ve zaman aldatıcı,
Ama biz, biz işte bu ânı yaşayacağız.

Bu ânı yaşayacağız, çünkü başka çaremiz yok,
Aşk, sonsuzluk vaat etmez; sadece bir anlık sarhoşluk.
Ve o sarhoşlukta her şey olur:
Kelimeler dans eder, gözler konuşur, dünya unutur kendini.

Ama biliyorum, bir gün bu büyü dağılacak,
Ellerimiz yabancı bir soğuğu tanıyacak.
Ne bir elveda ne de bir teselli bırakacak geriye,
Sadece sessizlik ve boşluk kalacak.

Yine de korkma, sevgili,
Aşkın en büyük mucizesi ayrılıktır.
O uçurumda bulur insan kendini,
Ve kendi içinde yeniden doğar, sessizce.

O yüzden şimdi, bırak her şeyi,
Zamanın, acının, yarının önemi yok.
Sadece kal burada,
Sadece sev.

Sonrası mı?
Sonrası rüzgârın sırrı,
Ve biz onunla savrulup gideceğiz…