Bırak gözünün göremeyişini,
bırak yanında olamayışını;
insanın en çok sevdiği birinden
hiç haber alamayışı,
nasıl ve nerede olduğunu
bilemeyişi kadar
büyük bir acı var mı?
Öldüğünü bilsen yasını tutarsın...
Geleceğini bilsen yolunu gözlersin...
'yaşayan bilir'
'ateş düştüğü yeri yakar'
derler...
öyleymiş...
Hani en sevdiğin biri
bir gün yok oluveriyor ya
nereye gittiğini
nerede, nasıl olduğunu
bilemezsin ya
hani her an bir haber alacağım telaşıyla yaşarsın,
hani kulağın bir seste,
kapıda, telefonda, bir pusula ya da mektupta,
yada koşarak gelip sana
biri haber verecek gibi
heran yürek tüpürtüsyle olursun ya..
İşte ben her an, her gün öyleyim...
Kayıt Tarihi : 13.12.2009 00:17:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!