Ben doğduğum gün... Şiiri - Ali Efeoğlu

Dünya denen kervanın bir garip yolcusu
Demiş ebem ismimi ben doğduğum gün
Hasret alemlerinde gönül yorgunu
Bilmiş alem beni ben doğduğum gün

Çocukluğu saymamışım,yaşandı diye
Gençliğim bilmemişim,acaba niye
Bir sana vurulmuşum,seversin diye
Hüzünler yazılmış alnıma ben doğduğum gün

Sevginin karşılığını hasret demişler
Sana olan aşkımı hiç bilmemişler
Bu oğlan bu kıza olmaz demişler
Hemende yasağımı koymuşlar ben doğduğum gün

Düşe kalka yürümüşüm hayat yolunda
Aşkın ızdırabı,çile boyunda
Sevdiğini takıpta onun koluna
Yürümesi yasak demişler ben doğduğum gün

Sevdim diye sanki suçmu işledim
Sevdiğime sevdamsın,canımsın dedim
Ömür boyu gülmeyecek yüzü benmi istedim
Hasretler ülkesine kral olsun demişler ben doğduğum gün

Sabah olmuş,özlemlerle uyanmışım
Akşam olmuş,yalnız seni aranmışım
Geceleri yastığıma sarılmışım
Yalnızlığa mahkum olsun demişler ben doğduğum gün

Aşkıma bahar istemişim,çiçekleri açmamış
Goncalara gül demişim,kimse dönüp bakmamış
Ağzımdan çıkanları anam dahi duymamış
Sonsuz fırtınalar yaşasın demişler ben doğduğum gün

Sevip sevilmekti oysa dileğim
Bir güzele vuruldum da,seviyorum dedim
Tanıdık,tanımadık,doğru söz işitmedim
Toplanıp beddua etmişler sanki ben doğduğum gün

Yorulmuşum hasretler ülkesinde bir garip dolaşmaktan
Usanmışım hayat,şayet buysa insanlıktan
Görünmüş mezar taşım ben doğarken uzaktan
Hasretle yaşayıp öldü yazmışlar ben doğduğum gün...

18.10.2010.İzmir
Ali Efeoğlu