Bolu Dağı oldum sana
Köroğlu’ca, yaslan bana
İç suyumdan, kana- kana
Pınarların, hasıyım ben.
Ta dedemden anı kalan
Kolay dolup, zor boşalan
Mah cemâle, ayna olan
Kalaylanmış tasıyım ben.
Sanma sakın, saman çöpü
İçim- dışım, altın küpü
Eksilmeyen derdin tüpü
Gönüllerin yasıyım ben.
Deseler de; biraz kaçık
Sözlerim var, açık- saçık
Gökyüzüne elim açık
Sabah değil, asıyım ben.
Bedenlerde beş duyuyum
Çölde vaha, tek kuyuyum
Berrak, duru, saf suyuyum
Gözde damla, yaşıyım ben.
Yanlış yere, park edenin
Söz verip de, çark edenin
Son nefeste, fark edenin
Dilde küfü, pasıyım ben
Biber olur, yakarım ben
Şimşek gibi, çakarım ben
Dağı, taşı, yıkarım ben
Eh biraz da, asiyim ben.
Necati’yim, elim sıcak
Dost ararım, köşe- bucak
Selamım var, kucak kucak
Ocakçıyım, ısıyım ben.
Kayıt Tarihi : 25.3.2009 20:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Söz verip de, çark edenin
Son nefeste, fark edenin
Dilde küfü, pasıyım ben
Hocam çok geniş manalar yüklemişsiniz şiirinize. Gerçekten benlik duygusu bazen insanı dinden bile eder. Şiirin içeriğine uygun ustaca bir başlık atmışsınız. Tebrik ederim.
Tebrikler Efendim...
Hayırlı Cumartesiler...
Allah'a Emanet, Özünüze Mukayet Olun...
SİRRAH 83
TÜM YORUMLAR (30)