Ben, Çalışan Bir Köle Olayım Sana (yazı 4)

Eğer ki bir insanın gönlü aşıksa ve o aşık olduğundan yani sevdiğinden engelleniyorsa sevgisi güçlenir. Güçlenen sevgi aşkı yaşatır. Yaşayan aşk büyür ve iki gönlü bir araya getirir. Birlik, huzur, mutluluk, en sonunda bir aile yapar. Aşk budur. Aşk kıymet bilmekle olur. Yoksa seviyorum deyipte sevdiğine kavuşmak kolay olsaydı, adı aşk olurmuydu. Aşk yeri gelir acı olur, yeri gelir tatlı olur. Herkes sevdiğine kavuşsaydı aşk dergah yerine, yıkık bir viranhane olurdu. Dergaha hiç kimse paldır küldür giremez. Lâkin yıkık bir viranhaneye herkes girer. Bazen diyorum; aşk kavuşamamanın adı olsa gerek. Yani acıyı yaşamak demek. Bazende diyorum ki; aşk kavuşmanın adı olsa gerek. Yani tatlıyı yaşamak demek. Bu ikisi varsa aşk vardır. Biri olup biri olmuyorsa asla aşk olmaz. Sevgi olur. Yani sevdim olur. Kısacası aşk için önce sevmek, sonra o sevgiyi güçlendirmek gerek. Engellere karşı savaşabilmek. Kıymetli bir temel yapabilmek. Ve daha sonra sevdiğinin şu sözü ile; bu gönül beni gerçekten seviyor. Artık pes ediyorum ve bu sevgi ile yaşamak istiyorum diyecek ki zafer kazanılacak. Yaşanılan acı gitsin yerine yaşanması gereken tatlı gelsin. Ve artık aşk başlasın. Dünya mutlu bir cift görsün. Hoş geldin ey aşk diyerek gönül kapısı açılsın. Bende geldim sana işte böyle. Dermisin, demezmisin bilmem. Ben dedim dünden sevdiğim sana. Hoş geldin ey aşk, gönlümün kapısı açık bak. Gel artık gir şu gönlüme. Boş kalmasın taht. Sultanı sen ol. Emirler yağdır bana. Ben, çalışan bir köle olayım sana.