Ben buyum Şiiri - Süleyman Kılıç 2

Ben ,buyum arkadaş
Değişe değişe kendim oldum
Zalime boyun eğemiyorum
Bir anlık menfaat için gelene efendim
Gidene paşam,el pençe duramıyorum

Ben ,buyum arkadaş ,mala mal demek
Şerefsize ,şerefsiz demek
Arsıza, arsızsın demek
Çocuk gibi kitabın ortasından konuşmak
Huyumdur benim
Ben buyum arkadaş,malınız mülkünüz
Paranız pulunuz size kalsın
Rızkımı ,nefesim benim Huda' dandır

Ben buyum arkadaş, sabır en uzağım
En çok da ihtiyacım
Bir günlük vuslat dünyamdır benim
Duygu yüklü yüreğim,damla damla
Amadedir gözyaşıma

Çocuk gibiyim ,çocuk aşığıyım
Yüreğimin yangınında bir dumandır öfkem
Çıkarken yollarda , çıkarsız gibi yürüdüm
Çıkarına karşı,senin gibi olmadım

Ben buyum arkadaş,annedir kutsalım
Eşimdir , çocuklarımın da kutsalı
Her kadında bir anne kokusu sezerim
Babadır tartışmasız en büyük çınarım
Gitse de menzile gölgesinde varım

Ben buyum arkadaş,
uzakta yakında her acıyı
İliklerime kadar yaşarım .

Benden sonra tufan fikrine karşıyım
Düşmanım bulmuş belasını
Belasından dönerse kenarda durur

Kulaklarım nasihata tıkalı
Nasihatın ahlakın da kaynağı belli
Durmadan uzaktan gazel okunmaz belki
Sılayı rahimden uzakta olsak

Her daim eş dostla duamda buluşmak
Huyumdur benim
Sessiz sessiz ağlamak ağlarken de

Rabba teveccüh etmek
ondan vazgeçememek
Huyumdur benim

Ben buyum arkadaş,
değişe değişe
Kendim oldum

Aşkımı, sevgi mi gönlümde biriktirdim
Gül'e hicran düşmüş bülbüle de şimdilik figan
Ben buyum arkadaş sanatlı cümle kuramıyor
Sanat için karakterimden geçmiyorum