Ben bir çocuğum.
Oynayarak büyüdüm.
Dokundum elimle oyuncaklarıma.
Gözümle gördüm doğayı.
Öyle sevdim yeşili, beyazı.
Kulağımla duydum annemin,
Sevgi dolu sesini.
Sen uykusuzluk nedir bilir misin
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?
Devamını Oku
Tırnaklarınla yastığını parçaladın mı
Gözlerini tavana dikip
Düşündüğün oldu mu bütün gece
Ve bütün bir gün
Belki gelir ümidiyle bekledin mi hiç?




Çovuksu kalan yürek sesin daim olsun
ÇOK GÜZEL BİR ŞİİRMİŞ, ŞİİRİNİZİ OKURKEN ÇOCUKLUĞUMA DÖNDÜM ADETA...
KALEMİNİZE SAĞLIK...
bacım yüreğine sağlık..:) hep çocuk kal..içindeki çocuğu hele hiç büyütme..ne zaman hayattan yorulsan o tutacak elinden..
insanlar ne kadar büyüsede içindeki çocukluk asla ölmez orda durur. hele anneye karşı o çocukluk duyguları asla ve asla yok olmaz. tebrikler.
Çocukluk bahar sosyalleşme güzel duygular ve anne nin anlatıldığı mısraları az lakin içeriği ağır şiirinizi kutluyorum.
NE GÜZEL ÇOCUK KALMAK
HERŞEYDEN UZAKLAŞMAK
DERTLERDEN KEDERDEN
DÜNYANIN KÖTÜ HALLERİNDEN
BU ŞİİRİ ON PUANLA KUTLARIM BEN
Zamanı çocuk sandık hayata oyuncak olduk.
Bu şiir ile ilgili 7 tane yorum bulunmakta