Ben Beklerken Hayat Şiiri - Ali Kenan Erdem

Ben beklerken hayat,
Düşler pınarlarından aktı sessizce.
Çamura düştü umut,sokakta yaşandı zillet.
Ayaklarımda pranga oldu sevda,
Diplerinde yosun kokan dehlizlerinde çürüdü gece.

Ben beklerken hayat,
Seninle büyüdü gençlik,
Ellerimden aktı suyum.
Yenceç kıskacına tutuldu gönlüm.
Gözlerle duydum,Kulaklarımla ölçtüm mesafeleri.
Batmayan çamurlarda doydum, sularda doğarken gün.

Ben beklerken hayat,
Aklıma dizilmiş boncuklarda işlendi gergef,
Narin parmaklarda hüner, kokusu yalın.
Girift mekanlarda loşluk,gündüz düşlerinde sağnak,
Yaz yağmurlarında bereket,kurumuşa damlayken ömür.
Nasırlaşmasın yürek atışlarım diye kaynattığım kan,
Uyuşurken gece, gökte yıldızlara yansıdı seher.

Ben beklerken hayat,
Durmadı aktı giti, ellerimde tutacak sandığım.
Saçlarında, kına kokusu yakacaktı genzimi,
Ellerinde buğusu tüten, ince bellide yaldız kokan çayın,
Şekersiz içilen bisküvitle buluştuğu an gibi gevsek,
Her düş gibi yalnız, her yalnız kadar kendinde.
Ayaklarımda kaldırım taşlarının bestesi, inleyen nağmeler ruhumu sardı...

Ben beklerken hayat,
Görmeyince şiir,
Küstü mısralarına kendinden habersiz...
Dağıldı hece, imla yok etti manayı,
Virgül kelimeden koptu.
Nokta durmadı yerli yerinde.
Ünlem sormadı soruyu,çoşkuyu anlatırken tırnak.