Ben Bekledim Seni Şiiri - Hasan Taş 3

Ben bekledim seni.
Saatler saatleri kovaladı ben ise açmanı.
Güneşin parlamasını istemedim gidersin çünkü sabahlara küstüm.
Geceye ışıkken güzelliğin yalancı sabaha inanmadım.
Çok oturdum sahil kenarlı düşlerin başına.
Beraber baktığımız fotoğraflara baktım.
Tek başıma anlamlar düşündüm seni sensizken düşünmedim.
Kaybolan bir gece yarısı oldu saat yine bekledim.
Sonra toprak oldum.
Zor olan toprağa gülü açtırmak değil.
Her açışında aynı güzelliği katmaktır.
Şimdi sen hangi zorluğun güzelisin?
Gül kokulu güzellikli kızların babalarından gördüğü aşk kadar mağrur anneleri kadar cennet bahçesi.
Göremeyince gitti diyen kelimelere küsen ben
Görünce konuşamayan ve açılamayan papatyaya dönüştüm.

Ve o...
Aynı tadımlık çocukluklarımız.
Birbirimizi güldüren ve denkleştiren duygularımız.
Aynı ayda, aynı yılda doğan farklı kutupların insanlarıyız.
Kimimiz özgürlüğe kimimiz sürgüne namzetmişiz.
Ben şiirlerime tutunurum sen şiir olduran güzelliğine.
Kaçıp gitmeli buralarda.
Beklemek zor çünkü.
Ve hiç gelmeyeceğini bile bilmediğim durakta.
Aynı otobüste olabilme ihtimalimiz bile yok.
Bak sen bile yoksun.
Ben bile göremedim.
Kısacası ben bekledim seni...