Belle ki Topraksin Şiiri - Seyfi Karaca

Yönelme hallerinde yazziklara cakilmis kalmis
Sessizlik komasi gecirirken suskunlugun ütüsü bozulmamis vaziyeti
Posta kutularinda adres arar gibi her iskele bir baska liman
Ayni yogunlukta agir basan dünyayi toplamaya
Acilip kapanabilen bütün kaybolmusluklari bir sürgünün altinda tutarak
Kime yanarsin
Aradigin neresi
Konu…?
Gözlerinde gözleri kalan bakmis kacismis
Eriyen karlardan caglayip giden irmaklara sizan damlasi karisan gövdesi
Artik avutulmayacak kadar orasi kim
Hangi sürgünün kacinci mevsimi
Yoruldugu yerde tebrik kartlarina hic kimseyi hatirlatmayan
Yalniz basina bir kacisin bugünlerinde gezip dolasiyorsa rüzgar
Durduramazsin ..
Ne tarafasin duymaz dinlemez bile seni
Suya ve semaya biraktigin gönlün dögüm dügüm sökülmüs ilmeklerle
Üsteleyip duran istek kol yol damar ve israrla
Bilmedigin göcebeligin kanatlarinda kuslar ucurursun
Belle ki günesin koynunda mektubun vardir sana yollanir seni cagirir
Gittikce azar yara, bulutlardan bile cok yagar gözlerin
Seni gören her yere toprak dersin
Toprak dersin ,
cogalir gidersin..

Ekim / 08