Belkide Günün Birinde Şiiri - Hüseyin Er ...

Belki de Günün Birinde

Belki de günün birinde,
Bir şiirin en sessiz dizesinde,
Karşılaşırız,
Birlikte susarız seninle.

Sessizlik, her şeyin başlangıcıdır…
Ve belki de, bu sessizlik,
En güçlü kelimedir,
Çünkü kelimeler bazen kaybolur,
Anlamını yitirir,
Ama sessizlik, kalbin gerçek dilidir.
O anda, bir tek bakış,
Bütün hikayeyi anlatır.

Zaman geçer,
Saatler sessizce ilerler,
Bir dakikanın içindeki bin bir düşünceyi,
Bir göz kırpışı kadar kısa bir anda taşırız.
Her şey birbiriyle uyum içinde akar,
Bir nehrin sularına karışan ruhlar gibi.
Yavaşça ama bir o kadar güçlü,
İçimizdeki derinlikleri keşfederiz,
Ses çıkarmadan,
Sadece var olarak.

Zihnimiz, bazen bir labirent gibi karışır,
Ama o an,
Bütün yolculuk sona erer.
Kelimeler gereksiz olur,
Zihnimizdeki her düşünce,
Bir anlam kazanır,
Ve biz, birbirimize bakarak,
Gerçekleri sessizce paylaşıyoruz.

Bütün bu zaman boyunca,
Birbirimizin varlığını hissetmek yeterlidir.
Bir dokunuş,
Bir gülüş,
Bir ortak nefes…
Bunlar, en derin anlamlara açılan kapılardır.
Ve o kapının ardında,
Hiçbir kelime gerekmez,
Çünkü biz birbirimizi,
Sessizliğin derinliğinden anlıyoruz.

Bir şiir,
Zamanın ve duyguların birleşimidir.
Bir şiir,
Kelimenin ötesinde bir yolculuktur.
Ve o yolculuğun en güzel noktası,
Birlikte susmak,
Ve yalnızca kalbimizin sesini duymaktır.

İçimizdeki ses,
Bazen o kadar yüksektir ki,
Bütün dünyayı sarar.
Ama biz sadece susarak,
O sese kulak veririz.
Her şeyin ötesinde,
Ve her şeyin içinde…
Bütün evrenin sesini,
Bir tek bakışla duyururuz.

Ve belki de,
O gün geldiğinde,
Bir şiirin en sessiz dizesinde,
Bizim susuşumuz,
Bir devrimin başlangıcı olur.
Kelimeler terk eder dünyayı,
Ve geriye sadece,
O anın saf ve sade gerçekliği kalır.

Bir tek dize yeter,
Bir tek an,
Ve biz,
Bütün zamanları birleştiririz.
O anın içindeki sessizlik,
Bütün ömrümüzü kapsar.
Çünkü o an,
Bizi var kılan her şeydir.

Zihnimizdeki her düşünce,
Bir çiçek gibi açar,
Ama kelimeler,
Bir çiçeğin dalındaki yapraklar gibi düşer.
Ve biz, sadece varız,
Ve her şey bu varoluşta anlam bulur.
Birlikte susarken,
Zihnimizde en derin anlamları taşırız.
Bütün hayat,
Bir bakışta,
Bir nefeste,
Bir sessizlikte bulunur.

Belki de günün birinde,
Bir şiirin en sessiz dizesinde,
Karşılaşırız,
Ve kelimeler gereksiz olur.
Bütün evren bir arada susar,
Ve biz, sadece o anın içinde,
Birlikte var oluruz.

Birlikte susarız,
Ve dünyayı anlamak için hiçbir kelimeye ihtiyaç duymadan,
Bütün anlamları,
Bütün zamanları,
Birlikte taşırız.
Ve belki de,
Gerçek özgürlük,
Bu suskunluğun içinde gizlidir.
Her şey sessizliğin derinliğine düşer,
Ve biz, sadece o anı yaşarız.
Hüseyin Erdinç