Belki Yarın Şiiri - Binnur Doğan 2

BELKİ YARIN

Ne bıçkın yaralar gördüm ben
Kemiğe dayanıp nefes aldırmayan
Kangren olup ruhumu saran
Yaşamın kıyısına götürüp yaşatmayan...

Ne sivri diller gördüm egosu kılıçtan sert...
Yalanın uşaklığını yapan
Gardaşı gardaşa kırdırıp
Menfaati için eti tırnağa büründürmeyen...

Ne belden düşme döller gördüm
Adı evlat geçen
Rahatı için candan canı eden
Vicdanın kenarına köşesine uğramayan...

Ne insanlar gördüm hatasının ecrini
Masumun kaderine maal eden
Nefret bürümüş gözünü
Nasip almamış cennet yüzünden...

Ne mahlukatlar gördüm doğruya uğramayan
Hakkın bir dediğine şirk koşan
Kendinden bilmediğini yedi düvele süren
Ağam paşam demeyene karayı çalan...

Ne hayatlar gördüm hayatın içinde olduğunu sanan
Baksan cürüm kadar yoklar değer tahtasında
Vuran vurana kaderden ziyade
Suçları edep haya olan, edepsizin karşısında...

Ne üstü örtülü kirli çamaşırlar gördüm
Sokağa döküldüklerinde tükürükle yıkanacak
Yüzüne bakmaya yüzü olsa adamım diye gezemeyecek...
Garibanın ahı ile ahlar ağacında sallanacak...

Ne sofralar gördüm helalden almamış nasibini
Hak yiyerek büyütmüş kesesini
Bilmezler harcı haram olanın
Çürük olur doldursan taşla da temeli..

Ne yarenler gördüm varım deyip olmayanlar
İşleri bitene kadarmış selamları
Alabildiklerini alıp gittiler
Kalan ne halde hiç düşünmediler...

Ne sevenler gördüm sevilmeyi daha çok seven
Ölmüşsün özlemden umur dışı eden
Ateşine pervane olana volkanı layık gören
Onsuzluktan ölenin yokluğunu görmeyen...

Ne yalanlar gördüm haneleri bölüp
Devranı mikser misali karıştıran
Birde kaybetmemek adına söylenip
Canı tam orta yerinden doğrayan...

Ne bekletenler gördüm bekleyenleri hiçe sayan
Gitti mi dönmezler bildikleri halde umursamayan
Gülüşlerine kurban olanın
Gözlerine pınar olup taşan

Ne lallar gördüm dili var sözü yok
Kulağında tek kelime sus!
Oysaki; her susuş bir isyana gebe
Bu gün olmaz kim bilir belki yarın

Binnur Doğan