Belki Biz'im Şiiri - Cem Furkan

Bu gözyaşlarım hiç dinmeyecek mi?
Haykırışlarım seni geri getirmeyecek mi?
Söyle bana bileyim gönlün beni daha sevemeyecek mi?
Bir hançer daha sapla kalbime hadi, nefret ettiğini söyle,
İstemediğini bağıra çağıra dile getir, dudaklarından çıkan sözlerini yüreğinde hissedeyim,
Bak, dokun, hatta vur beni yerden yere,
Ama susma,
İçimdeki bu yaranın kabuklarını susarak deşme,
O kadar tuhaf duygular içerisindeyim ki,
Ciğerlerim seni düşündükçe heyecanla sanki ağzımdan çıkacak gibi,
Sonra nefesim kesilecek, konuşmak isteyecek ama konuşamayacak gibi,
O kadar tükenmişlik var ki her şeye içimde,
Bir tek sana olan sevgime direniyorum, sırf sen benimdin diye,

Sanki baş aşağı duruyorum da, kıpkırmızı oluyor hayallerim,
Sanki diz kapaklarımı almışlar da, kötürümmüşcesine koşuyormuş gibiyim,
Sanki ses tellerim yerlerinden kopmuş da, avaz avaz bağırıyorum sessizliğe,
Sanki göz bebeklerim yok olmuş da, hiçbir şey göremezken, bir tek seni görebiliyorum,
Sanki derilerim dökülmüş de, bir tek senin ellerini hissedebiliyorum,

Duy beni güzel kız, gör beni sevgilim,
Yarım bir hayatım işte,
Tabağın dibinde arta kalan bir lokmayım belki de,
Belki senim,
Kim bilir belki de BİZ’im…