Bırakma Şiiri - Cem Furkan

…:: BIRAKMA ::…
Bir gün daha bitti sensiz, sevginsiz,
Dayanamıyorum artık nefessiz,
Benim ol yine eskisi gibi her şeyinle sadece benim ol,
Yüreğin konuşur biliyorum beni ister,
Hüngür hüngür ağlar, yanar durur,
Hissediyorum işte ne yapayım?
O kadar ay geçti neredeyse sene olacak,
Ama birbirimizden tamamen kopabildik mi?
Hayır!
Birbirimizden harbiden nefret edebildik mi?
Hayır!
Konuşamasak bile susarak sevmedik mi?
Peki sonsuzluğu beraber getirmedik mi?
Evet! Beraber getirdik işte,
Sen ne kadar istemesen de,
Sen ne kadar maalesef birçok duygum azaldı desende,
Öyle değil işte, hiçbir zaman da azalmayacak,
İçin içini öyle bir yiyor ki,
O kadar koşup gelmek istiyorsun ki yanıma,
Ben seni çok iyi biliyorum be güzel kız,
Çok iyi tanıyorum ben seni,
Her ne olursa olsun sen bana hiç kıyamadın, hiç de kıyamayacaksın,
Ne kadar inkâr etsen de, ne kadar aksini söylesen de,
Sen benim olacaksın, her şeyinle hem de,

Bu kadar emin konuşmamın sebebi sen değilsin,
Yüce Rabbimin bize bahşettiği bu sevgi ile konuşuyorum,
Çünkü bu sevgiyi O verdi, yine O alacak bizden,
Tutku’m, birtanem, sevdiceğim, herşeyden ve herkesten kıskandığım KADINIM,
Hadi yen artık içindeki bensizliği,
Yen artık bana olan o, yalancı nefreti,

Yorgunum, bitkinim, bir haldeyim,
Ne konuşacak takatim var, ne de susacak,
Konuşsam sen susuyorsun, sussam yüreğin konuşuyor benimle,
Ne yapacağımı şaşırdım artık,
Bir an geliyor başkasıyla konuşabilir mi diye iç geçiriyorum,
Sonra kendimi aptal gibi hissedip, “Senin SONSUZ’un öyle şey yapmaz” diyorum,
Ya olursa, ya biri girerse hayatına,
Daha kokuna doyamadan başkası koklarsa o mis kokunu,
Daha tenine dokunamadan başkası sarılırsa o ince beline,

BİZ yeniden BİZ olabiliriz, yapabiliriz bunu,
Ne olur dön bana be cennet kokuşlum,
Bırakma beni,
BIRAKMA…