Tükeniyor bazen insan
Ne söze ne şiire
Ne gerçeğe ne hayale
Ne de yalnızlığa
Yol alamayacak kadar
Kendinden de uzak bir halde
Hüzün, acı ve hasret eşliğinde
Ne kaldıysa geriye
Kalakalıyor onunla orta yerde
Elinde kalan son hevesiyle
El açıp sığınıyor kendince
Bir belki ye…
Buzlu yollarda öylece
Dağlardan sıcak kar beklentisiyle…
Kayıt Tarihi : 30.11.2025 18:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Denizli 2025
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!