Belki Şiiri - Mahmut Yorğundağ

Belki bir gün her şey yoluna girer,
Kırık dökük yollar, suskun yüzler,
Bir tebessümle başlar, kim bilir?
Ama sanmam, yani… Mesela,
Bir gülüş bile fazla bu şehre,
Taş duvarlar bile anlamaz bizi.

Sabahlar gelir de, biz uyanmaz mıyız?
Dünya döner de, biz mi yerimizdeyiz?
Hep bir şeyler eksik, hep bir şeyler fazla,
Zaman akar, biz bakarız ardından,
Gelecek mi gelir, yoksa biz mi ona gideriz?
Belli değil, yani… Kim ne bilmiş ki?

Bir kahve içeriz, derin düşüncelerde,
Ama dumanı bile kaybolur havada,
Fikirler, umutlar, hepsi bir sis,
Ne ararız, ne buluruz bu boşlukta?
Belki de biz bile yokuz artık,
Sadece gölgeler, yani… Mesela.

Şu dünya diyorum, biraz fazla mı?
Yükler ağır, omuzlar çökmüş,
Bir cümleye sığar mı bu karmaşa?
Ama herkes aynı soruda, aynı suskunlukta,
Belki biz anlamayız bu düzeni,
Ama dönüyor işte, yani… Belki.