Bir veda Gecesi Şiiri - Mahmut Yorğundağ

Gözlerinde kaybolduğum o son bakış,
Kalbimde yankılanan o derin, acı fısıltı,
Bir veda gecesinin ardından,
Yıldızlar bile yorgun, ışıkları solgun.

Gönlümde yanan ateş, küllere döndü,
Her an, her nefes, bir yara izinde.
Yitip giden düşler, bir bir dizildi,
Anılar, ağır bir yük gibi sırtımda.

Sevdikçe eksilen, sevdikçe tükenen,
Bir aşktı bu, her gün yeniden ölen.
Gözyaşlarım, sessiz gecelerin ortağı,
Düşlerimde yalnız sen, yalnız sen.

Sen gittin, ben kaldım,
Yüreğimde boşluk, tarifsiz, dipsiz.
Aşk acısı bu, geçer mi bilmem,
Ama bil ki, her sabah adını anarım.

Ruhumda yankılanan o son kelime,
Vedalar hep hüzün, sevda ise keder.
Bir gün unutulursun belki,
Ama o gün, o gün gelir mi bilmem…