Belki Şiiri - Enes Aksoy

köşe başları, otobüs durakları, ona benzeyen insan saçları...
belki büyük bir çığlıkta, belki küçük bir fısıltıda, belki hayin bir anıda
belki karşına çıkar diye, belki sana ağlar diye, belki kokusu son kez her yanı sarar diye
sanki aldığın her nefesde arzuyla yanındayım der gibi
umutla köşeye bakarken, onun evinin önünden geçen otobüsü beklerken
ona benzeyen insana yaklaşıp yolunu uzatırken
belki gözlerin dolacak, belki yutkunamicaksın
ama aldığın her nefesdeki ona aşık kalacaksın...

belki yüzlerce kez hayatı boş bırakacaksın
bu son nokta sanacaksın...
ama hayat bir türlü bitmek bilmezken tekrar yeni umutlara sarılacaksın
yeni küçük umutlarına baktığında;
yine onu görünce kafana sıkabilmek için vicdanına yalvaracaksın
belki yine, yeni, yeniden çözümler bulacaksın
ama her seferinde çıkış kapısını o açtığında
ağlayamayıp, ağlayabilmek için yalvaracaksın gururuna; göz yaşların içine akarken...

belki hayatın boş saniyelerden oluştuğunu düşünürken
ruhundaki boşluğu dolduran ilahi aşk ellerinden uçarken
elinde kalanların ve bir nefes yakınındakilerin değerini anlarken
hepsinden vazgeçip onu isteyeceksin; kalbin çaresiz bir duyguda ağlarken

belki hayat bir bardaktan boşanan su gibi akarken
birde gidenin arkasından buruk bir yas tutarken
bir göz yaşı damlasındaki yaşanmışlığa kıyamazken
her şeyin anlamsızlığında bir çıkmaz sokağa rastlamışken
bir hançer darbesinde her şeyi hatırlamak istersen
onu artık sevmediğini kalbine fısılda;
bu yalan kalbini hayat pınarında boğulur gibi nefessiz bırakırken...

gökyüzüne bakıp yaşanmış ve yaşanacak sonsuzluğu gördüğünde
ya da bu koca mehtap görmemiş varoluşta
bir umman içindeki göz yaşlarını toplayan aşk öldüğünde
uykunun boğazını sıkıp öldüren anılar günahlarını kalbine gömdüğünde
çaresizlik, vicdan denen kulak çınlamasıyla vücuduna girdiğinde
belki bir of çekip zamanı durduracaksın
gelecek burnunun dibinde son nefesini verdiğinde

belki büyük bir boşluk hissiyle yanarken kalbin,
vicdanının derinliklerinde kaybolan bir fısıltıda saklanır duygular;
nefesin çıkmaz doğruları söylerken, sanki doğruları söyleyen bir hayin
söylemene engel olur kalbindeki gurur denen çıkmaz sokaklar