Belki Şiiri - Vahdet Dunca

Ücra köşeleri tanıyabilmek belki
Belki kalabalık içinde yalnızlığın
Gürültüde sessizliğin savaşçısı olmak
Zaman geçtikçe sensizliğin alışkanlığı içinde
Kaybolmayı öğrenebilmek belki de.

Belki unutabilmek bir anda her şeyi
Silmeden derinlere gömebilmek anıları
Ya da oturup bir deniz kenarında
Şiir yazabilmek yaşanmamışlar üzerine

İmkansız düşler kurmak zaman geçtikçe
Gerçekleşmiş gibi mutlu olabilmek sonra
Her sanatın üzerinden seni düşünmek
Ve yine ağlamamak bütün direncimle.
Zihnimin oyunları güçlenirken benliğimde.

Belki vazgeçmek
Belki alışmak
Belki sevmek
Bir yudum ölmek belki
Belki de seninle,
Ya da sensiz yaşlanabilmek
Hayalini yaşamak
Seni reddetmek
Belki bir kurgu
Belki kurmaca;
Belki sen,
Belki sensizlik
Belki;
Hem sen, hem sensizlik…