Ayrık Ayrık Şiiri - Vahdet Dunca

Ayrık ayrık dökülüyor dillerinden,
Hece hece.
Ve geceyi buluyor yalnızlık
Hatıraların sen oluyor benliğimde;
Bir kereliğine.

Ayrık ayrık dökülüyor dillerinden,
Dize dize.
Kalem oluyor, mürekkep oluyor.
Bir yazımlık kâğıt oluyor sensizliğimde;
Tek şiirliğine.

Ya da,
Bir an yanımdaymışsın gibi,
Yahut
Kimsesiz değilmişim gibi bir an
Anla işte…

Sonra
Her şiirden söküp çıkarıyorum seni.
Alıp başka yerlere saklıyorum;
Fikrime, cümlelerime,
Dahası kalbime.

Ayrık ayrık dökülüyor dillerinden.
Yine de adını koyamıyor kimse çaresizliğimin
Bu olumsuzluğu atamıyor hiçbir büyü hayatımdan
Hiç unutmuyorum yaşayamadıklarımı…

Pişmanlıklarımın günahını hatıralarım çıkarıyor
Pekâlâ,
Hiç hatıra kalmamışsa geriye
Yaşanılan pişmanlıktan?