Belirlenmedi Şiiri - Bir Serendipçe

Bu şiir sana değil içimdeki kuşlara;
Kendince oda haklı, kendisi şiir beni de şair yapacak
Gelirsen, sen sen olursun gidersen şiir, karar ver.
Yalnız kalmak istiyorum, kendimle yalnız ölmek..
İçimdeki kuşları biraz daha sıkarsam avucumda nefessiz kalacaklar.

Sanırım senden sonra duygusuz biri olacağım
İçimde sana akan yazın sıcağında serin, kışın soğuğunda ılık bir ırmak var sevdiğim.
Korkuyorum ya kurursa! Ya sönerse göğsümün en ücrasında gizlediğim yangınım.
Benim korkum işte bu yüzdendir...
Varlığın benim çocuk olma sebebimdir...
Naif masum elleriyle bir kız çocuğunun çiçek toplaması, saçlarına taç yapması kozmosları, güneşi görünce solan hindibaları...

Merdivensiz erişiyorum gökyüzüne,
hep şemsiyesiz yakalanıyorum varlığına,
Ah senin varlığın göz alabildiğine naif gelincik tarlaları sevgilim...
Dünyanın suçu yok burası sadece bir mesken...
Öleceğim o ruhumu alıcı gözlerin bir kere gözlerime değmeden,
Yakasından tutacaksın, şöyle bir silkeleyeceksin ama boyum kudretim yetmez...
"Beni sevmesen ölürdüm" diyen şairin ruhunadır sitemim.
Beni sevsen ölürdüm!
Beni sevsen!
Dikenli kafeslere koyarlar, kanatları kırılırdı içimdeki kuşların...
Beni sevsen ebu cehil`i ilan edilirdim yeryüzünün.
Sessiz sedasız dilsiz kelamsız sinsi zifiri bir gecede aşkını dünyaya duyurmaktır şiir.

Aslında sen sevdiğinde beni çok güzelleşiyorum, resimlerde çok güzel çıkıyorum.
Dünyanın en güzel gülüşü bende oluyor o an.
Bir insan bir insanın her şeyi olabilir.
Bir insan bir insanın hiçbir şeyi olmayabilir.
Bir insan bir insana bir dünya olabilir.
Varlığın her şey, sen varsan ne iyi...

Bir insan bir insanın şiiri olabilir.
Ya da bunları boş ver tutamıyorum göğsümdeki kuşları, her şeyi boş ver.
Şiirimde dahi olsan sev beni.
Cebimde bütün bahanelerim bitti sen yaz
Şiirimde olsa sen yaz bana nasılsın de, seviyorum de, iyiyim de, şiir dahi olsa özlemini yaz hele.
Ben yazamıyorum, yüreğimin satırlarını dökemiyorum hani bilsen uçsam kanatlarım yanar, dursam yüreğim zehirle katran ...
Kendini çirkin görüyor çünkü bütün güzelliklerini gören gözleri bende kalmış.
Ey kaburgalarımın altındaki dizginlenemeyen kalbimin yorgun ve uyuşuk ağrısı.
Sevdiğim…
Sanki İki nehir arası kavuşturamam boynuna iki yakası
Fikrimin zikrime dönüştüğü sensiz ilerleyen saatlerde;
Aşk önce kendini bulmak sonra sende tam olmaktı belkide
Bir hataya düşüp her şeyi göğüslenebilirim sevgilim, bu kolay olanı ama ben daha zor olanı seçiyorum hata yapmamak...
Kalbimin işkencelerle dolu karanlık odalarını, korkunç ızdıraplarını, dünya telaşlarımı aydınlatıyor sevda meşalen.
İçimdeki karun dönüşüyor iyilik meleğine, ve veriyor bütün külfetini iyiliğe.
Bir adım atarsınız yaşama kafa tutarsınız, bir çığlık kopuverir insanın bağrından içine içine doğru.
Sanırsın kalbin çıkacak yerinden sanırsın duracak ya da dünyayı titretecek bir güçte çığlık tamam bu sefer oldu dersiniz bir level daha atladım başarabilirim yapabilirim.
İki nefeslenme arası, sonrası yine kısır döngü sonrası yine girdap..
.
Senin akıl almaz bir güzelliğin var.
Benim kalbimin de akıl almaz bir yüzsüzlüğü...
Sen ki bir sır-ı düğümsün... Upuzun ama vakti saati bilinmeyen bir ömür gibi.
Keşke seni tek tek çözecek ömrüm ve imkânım olabilseydi...
Karanlık yollardan kara gecelerde kara atlar geçer
Bir garip Çobandır ki atları aydınlığa sürer
Avuçlarımdan göğe bir beyaz az at şahlanır
Göğüs kafesimin kemikleri birden kanatlanır
Kuşlara açılır yeryüzünün kilidi, zeytin dalı davetiyeleri beyaz güvercin kanatlarında
Gözler inanmaz gördüğüne, kulaklar inanmaz işittiğine
Sanki bayram gelmişte şeker toplar çocuklar.

Bir alaca at daha kan damlar gözlerinden, yuvasından çıkmış gözleri mutluluktan...
Birden bir tufan gelir yutar aniden bedeni, iç çeker dalar uzaklara kan çanak gözleri.
Aslında mevsimlerden bir ayı günlerden İsrafil vakitlerden akşam, sadece hayal etmişti...
O an vardı yüreğinde sadece hayali bir mahşer...
Alacak nefesi var durunca belki diner.
Bu şiir sana değil içimdeki kuşlara,
Bir varmış bir yokmuş çok beyaz lekeli o iki alaca at mahşerde kavuşmuşlar…