Belam Şiiri - Adnan Ünay

Bu hep böyle böyle sürüp gider mi,
Ben seni başımdan atamaz mıyım?
Çoğu gece kalkıp yarı uykumdan,
Hasretle adını çağırmaz mıyım?

İçime öyle bir düştün ki aşkım,
Kül gibi savurup atmak olmuyor
Bana benim kadar yakınsın artık,
Senden uzaklara gitmek olmuyor.

Resmine dalınca içim yanıyor,
İnan zehir gibi damarımdasın.
Bu, sevgi değilse nedir o zaman?
Sabah akşam sen hep hayatımdasın!

Yatağa uzanıp şiir yazdığım,
Uğruna gözyaşı döktüğümsün sen!
Ahh bir de hayaller gerçeğe dönse,
Ahh bir de sevdalım, beni çok sevsen...

Hep boşver diyorum kendi kendime,
Bi kerecik olsun boşveremedim.
Kör bir bıçak oldu yokluğun bende,
Kanayan yarayı dindiremedim,

Sevmek güzel derler, ya sevilmezsen?
Ben gibi hep acı çekmek mi güzel?
Yoksa çalıp çalıp aynı şarkıyı,
Ağlayıp gözyaşı dökmek mi güzel?

Aslında sana da suçlu diyemem
Bu hikayede aşk tek taraflıydı.
Zaten en acısı, kötüsü de bu.
Her hayal içimde kurudu, kaldı.

Yaşam zor gelmeye başladı bana.
Bunca kahra, sensiz direnemedim.
İsyanım bir sana, bir de hayata,
Yok be hayat! Ben senle başedemedim!