Beklemek Düştü Bana Şiiri - İsmail Özabacı

bir cehennemi andırıyordu yokluğun
ve gözlerimden okunuyordu sensizlik
bahar diyordum sana
bahar geldi işte yine yoksun yanımda..

bu kent tüm yılgınlığını yıktı üstüme
geceleri yürüyemez oldum caddelerinde
yalnızca yağmurlarında ıslandım seni düşleyerek
ve beklemek düştü yine

mektuplar, şiirler gönderdim sana
anlattım durdum;
belki seni de üzdüm bir nebze
belki seni de derdime ortak ettim
bir yurt odasına
dağlara bakan bir pencerenin aydınlığında
hani geçmiyor degil aklımdan
çekip gitsem diyorum
ama hayal kurdum o aydınlıkta
oysa sen sevmiyordun hayalleri
sana da anlatamazdım
ve ağlayamazdım da
içime attım
belki o yüzden böyle
çatık yüzüm belki o yüzden
üzgünüm

tebessümümse yine sensin
sesini duysam, o gül resmine baksam
bir tebessüm gelir oturur yüzüme
gözlerim yıldız yıldız olur
içimde bir serinlik
bir rüzgar eser senden
kokunu getirir bana
ve sana bir ses gönderirim o rüzgarla
'seni seviyorum' diye
ve başlarım seni düşünmeye
her pazartesi,
salı,
çarşamba,
perşembe,
cuma,
cumartesi,
pazar,
ve pazartesi....