Beklemek yormaz insanı, emice
Özlemektir yoran aşığı özlemek...
Göresin gelip de göremeyince...
Dalarsın, gidersin; derin, derince..
Kanatları kırıksa uçamaz vurun
Yaşamaktır yoran artık, yaşamak
Hele bir de umutsuz ise durum
Güvercin felçlidir, postacı kötürüm
Oysa ayrılık acısı yetmezmiş gibi
Unutulmak koyar insana, unutulmak..
Yalnızlık kazılan bir kuyu dibi
Sen ki Yusuf'usun, o ise sahibi
Ey biçare aşık çık şu kuyudan
Vefasız bir yar için değmezmiş
Bir daha içme o aşkın suyundan
Kim bilir nerde senin asıl Züleyha'n
Kayıt Tarihi : 25.10.2018 17:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Sabaha kadar tutulan mecburi nir nobette dostlardan birinin "artik yazarsin bir siir beklemek ustune" sozu ustune yazilmistir
![Ahmet Ihsan Arac](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/25/beklemek-444.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!