Aşkın Dokusu Şiiri - Burak Durmuş

Bende isterdim seni seviyorum diyerek bununla yetinmeyi.
Seni doyasıya yaşamak varken,
neyleyim kuru bir seni seviyorum demeyi.
Serin bir rüzgar gibiydi yüreğime gelişin,
en anlamlı yıkımdı aşk sanrılarımı yerle bir edişin.

Kararmış yüreklerde yaşanıldığı sanılan aşkı, seninle temize geçiyorum.
Denizinde yalancı bir yakamoz olmayı değil,
aşktan yaptığım gemileri yüzdürmeyi seçiyorum.
Aklımla kalbim arasındaki dar ve karanlık patikalarda çaresiz yürürken, rehberim oldu sözlerin.
Kara bulutlara esir olmuş göğüme, güneş oldu parıldayan gözlerin.

Önceden gectigin yollardı kaybolduğum yollar.
Yaşanılanlar farklıydı belki ama,aynıydı acılar ve anılar.
Tecrübelerimi kanat yaptım ve bir Hezarfen heyecanıyla kendimi göğüne bıraktım.
Yağmur oldu duygular,gökkuşağında renk buldum.
Yüreğinde serinliği hissettim ve sıcağı tercih edip göç etmeyi hiç düşünmedim.
Geçmişim sabırdı,sayende geleceğim şükür.

Bir yaz sabahı pencereden sızan gün ışığı gibi güzelliğin gözlerimi kamaştırdı.
Bu kalp kendine en çok seni yakıştırdı.
Geçmişte içime sindiremediğim üzüntülerimi, unutturuyor her lahza varlığın.

Gökkuşağı gülüşlerinin ardında keşfedilmeyi bekleyen bir şehirdi kalbin,
ve ben dünyanın en mutlu kaşifi.
Kulağıma çalınınca sesinin kadife dokusu,
yüzümde bir tebessüm öylesine çocuksu.

Varsın insanlar detaylara takılmasın,
sen benim hayatımdaki en güzel detaysın.
Hayatımın geri kalanında tek dileğim,
son nefesime dek sevgin yüreğimde kalsın.

Burak Durmuş