Bekleme Şiiri - Ahmet Ekici

Sonu görünmüyor gittiğim yolun,
Ümitlenip döner diye bekleme.
Bağında kurusa açılan gülün,
Garip bülbül konar diye bekleme.

Hayatın karmaşık sanki kördüğüm,
Diken çıktı, gül sanıp da derdiğim.
Kabuk tutmuş bu sineme yardığın,
Yaralarım kanar diye bekleme.

Sen salladın yapımdaki her taşı,
Bana düşman ettin dostu, kardeşi,
İçimdeki volkan olmuş ateşi,
Bir buz gibi donar diye bekleme.

Geçiyor Ahmet’ in ömrü geçiyor,
Her dostum diyene derdin açıyor.
Havalanmış gönül kuşu uçuyor,
Pişman olup, iner diye bekleme.