Bekleme Şiiri - Mehmet Sureyya

Geldiğimde ilkbahardı;
Her şeyi dün gibi hatırlarım,
ağaçlar yeni yeşilleniyor
çiçekler yeni filizleniyor,
başaklar yeni yeni hayat buluyordu...
kelebekler uçmayı yeni öğreniyor
buzağılar güneşle tanışmanın sevincini yaşıyordu.
Ilk bahardı geldiğimde mevsim,
sen kışı bilmezsin
öncesinde yoktun baharın,
güneşin tadı bir başka
renklerin sesi daha latif,
ağrıyan yerlerime merhem gibi sürdüğüm
ilkbahar rüzgarları her şeyden neşeliydi.

ya şimdi
dönüşüm sonbahara rastlayacak
ortalık kızıl kıyamet
sarı renk savaşı kazanmış her yerde
hasta benizlerde o
dökülen yaprakta o
ayrılık rengi ya da ölüm habercisi
sarıya düşmanlığım bu yüzden belki;
dönüşüm sonbaharda olacak,
memleketime
anneme babama,
sana belki,

sonbaharda döneceğim
hayata hep tepeden bakmış
zirvelerde yaşayıp sararan
usulca süzülen yaprakla birlikte toprağa

yazı yaşadım
sıcaktı
ama ben hep üşüdüm
sen yoksun diye...
orman esintili gözlerin
merhamet kokulu ellerin
yoktu...
ne rüzgarda dalgalanan saçlarını unutabildim
ne de beni hayattan çekip
rüyalara uçuran sesini
üşüdüm
yazı yaşadığım sensiz zamanlarda

şairin dediği gibi
yaz bitti
sonbahar artık mevsim
dönüş zamanı
sarıya
oraya
sana
ya da
toprağa...

geldiğimde bahardı
yazı yaşadım üşüyerek
sonbaharı bekliyorum şimdi...