***Bekle Diyordu Sevda***

Bekle diyordu
Bekle geleceğim
Tut ki
Bezirgân bir ömrün sürgünüydüm
Yoldaşım olurdu kahır yüklü kervanlar
Yarım bir hıçkırık gibi düğümlenirdim gecenin nefesinde
Günlerim zifir ertesi
Yalınayak geçerdim izbe sokaklardan
Can kırıklarım batardı tabanlarıma
Uğrun uğrun kanardım

Tut ki
İlk molada otobüsü kaçırdım
O gün bugündür darmadumanım
Sen beni yolların menzile eriştiği yerde bekle
Geleceğim

Bekle diyordu
Bekle geleceğim
Tut ki
Dört yanı kurtkapanı bir tuzaktı yaşam
Kentin göbeğinde raks ederdi şaşalı ışıklar
Sahili yumruklardı azgın dalgalar
Ömür her mevsim hazan
Kan damlardı bulutların ağzından
İnadına mühürlenirdi dimağım
İnce ince teyellerdim hayat ile mematı

Tut ki
Raydan çıktı sana varacak tren
Yatağım iskemle, yastığım duvar
Sen beni düşlerin gerçeğe dönüştüğü yerde bekle
Geleceğim

Bekle diyordu
Bekle geleceğim
Tut ki
Sulusepken yağıyordu tüm mevsimler ömrüme
Ki; zülfikardı kaşların düşlerimin orta yerinde
Yıldızların narın da dağlanırdı gözlerim
Can pazarı kurulurdu canımın otağına
Zemheri yıllara sözüm yok
Temmuzun ortasında kar düşerdi saçlarıma
Çisil çisil yağardın ayaz bağrıma

Tut ki
Rötar yaptı bindiğim uçak
Ne yana döndümse her yanım gurbet
Sen beni cemrenin toprağa düştüğü yerde bekle
Geleceğim

Bekle diyordu
Bekle geleceğim
Tut ki
Zamansız tutuldum hayatın poyrazına
Kâh çirkefe bulandım, kâh battım çamurlara
Ne ölüme benziyordu, ne de ayrılığa
Kent uyuyor, kent uykuda vuruluyordu
Açılımlar içinde ülkem boğuluyordu
Gecem sus/tu, gecem pus
Gecem gözlerinde mahpus
Nakış nakış işliyordum adını mabedime

Tut ki
Alabora oldu bindiğim gemi
Dalgalandım, duruldum
Sen beni ay ile denizin öpüştüğü yerde bekle
Geleceğim