Ufuklar kan, şarap damlası cihan.
İnsanın özündedir üç harf beş nokta
Denizde, toprakta, havada, ateşte iman
Ve varız cümle alem hem tekte hem çokta
Ademin aslı topraktan, çamurdan
Bir intihar vaktiydi,
Seni gördüm.
Bir uykulu çocukluktu,
Seni sevdim.
Bir kaçamak yaşamdı,
Seni özledim.
Vuruyor, kırıyor
Aklımı karıştırıp saklanıyorsun
Aklın sıra susuyor
Gözlerin casus olmuş
Uyuyorsun
Saldırıyor
Canım bedenimde misafir
Artık sen can oldun
Önemser oldum kendimi
Sana olan kaygımdan
Gelemedim kendime
Yumulmuş ellerim beklerken geceyi
Göklerden gelecek olan müjdenin beklentisi.
Sen! ! ! ! !
Ben sisin ardında gizli değilim
Sadece senin gözlerinde eksiğim
gördüğün nesnelerin arasında
Görünmez bir benliğim.
Şimdi boşver beni
Sen nasılsın görüşmeyeli
Çiçeğin suyunu hiç aksatmamışsın
Annen öyle söyledi
Kediyi de çok seviyormuşsun artık
Unutmuşsun eve sokmama yeminini
Bakmadan, görmeden
Şehir, mahalle, caddeden
Kafası önünde kararlı
Umursamaz, yaramaz
Asla aldırmaz
Canım yanıyordu
Parmaklar kırık
Acım saygın, özel
Ağlamak kriz
Sen vardın
Bana yakın
Ben Yusuf değilim ki
Ellerini kessen
Ben ama bir ara düşündüm
Sadece bileklerimi
Kahire akşamın da
Sen bir numarasın...