Yüreğini koyan sessizliğe
Ve kayıp giden kendi halinde
Derinliğe aşina bir geminin
Güvertesindeyiz birlikte...
Gece, deniz...
“İnsan olmak zor zanaat”
Dedik durduk
Aslan olmak mı kolay?
Kolay var mı kardeşim?
Diyorum...
Temel doğrular şaşmaz
Güzellikler örselendi,
sevgi ile varolduk, unutuldu,
mutluluklar resimlerde dondu.
Düşlere dokunamadılar tek,
çocukluğumun arka bahçesi
her şeye rağmen bende kaldı.
Mevsimlerden yaz ötesi
Bahar olmadığı kesin
Günlerden bilmem ne ertesi
Vakitlerden şu an
Önemi yok hiç birinin
Zamansızım...
Bekle sevgili geliyorum
Söndür ışıkları
Yak mumları
Kur sofrayı
Çorba da yap bana
Yorgunum, geliyorum
Öyle aydınlık ki gece
Şans tanımaz faili meçhule
Ey karanlık
Hangi deliğe girdinse
Orada kal
Ve bir daha gözüme görünme...
Gecelerden bu gece
Yaldız, yıldız
Gökte alabildiğince
Ay hilal, uzanmış
Nü bir kadın zarafetinde
Baş başayım kendimle
Bu gece uyumayacağım
Oturup tek, tek yıldızları sayacağım
Şaşırırsam başa dönüp yine sayacağım
Uykum gelene kadar, sayabildiğim kadar
Uykum gelmezse güneş doğana kadar
Sayabildiğim kadar
Bu günlerde yine gececiyim
Yüreğimde bir telaş, aceleciyim
Sanki bir ileri, iki geriyim
Yazda kaldım ben seninle
Oysa mevsim güze dönmekte
Uzanıp, yıldızları sayıyorduk
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!