Bekir Alim Şiirleri - Şair Bekir Alim

YİĞİTLERİN HARMAN OLDUĞU YER BURA

İç Anadolu’nun bağrından çıkan
Kırmızı-beyazlı renkleri alkan
Sivas Spor için olurum kalkan
Yiğitlerin harman olduğu yer bura

YIKILDIĞIM AN

Oysa ne hayalle sevmiştim seni
Bari avutmadan sevmedim desen
Yaktığın çırayla kül ettin beni
Eline kına yak yakabilirsen

Göğsünü gökyüzüne açmış gibisin bugün
İçim içime sığmaz yıkılıp devrilirim
Bir eser bırakıp git vur dizine çal dövün
Belki yanıp yakarsın belki ben sevilirim

Geçit vermese dağlar vermezdi koç yiğide

Bir baktım Sivas'ın eski haline
Kerpiçten yapı yok evler yıkılmış
Atam yurdu dönmüş viran haneye
Yaşlı ninem gitmiş beyler yıkılmış

Issız kalmış bağda bahçe otağım

Bir değil bin Lanet olsun bu güne
Sevmeden bitecek yıllar yıkılsın
Her karış köşeden her zanlı üne
Yol olup gidecek yollar yıkılsın

Ne zaman bitecek bu çınlatan ses

YILDIZ DAĞI

Gök kubbenin altında heybetli koca bir dağ
Göklere süzülüyor volkanik Yıldız Dağı
Hitit’lere uzanır çağlar açan kalesi
Göklere süzülüyor volkanik Yıldız Dağı

Ömür denilen bu şey bir gün gelip bitecek
Bir açıp yeşerecek göğsünde açan çiçek
Üzülürüm, korkarım, titrerim her nedense
Çünkü bu günüm sensiz yine sensiz geçecek

Güneş gibi yaksan da hem içten hemi dıştan

Sim siyah saçlarıma çöken kış boran karsın
Varsın tüm benliğimi tüm alev, alev sarsın
Bin bir renge boyanmış kalbimdeki saraysın
Hiç bir şeyin bu kadar bir anlamı yok artık

Kaybolsun umutlarım geçerse hepsi geçsin

YOKLUĞUN ÖYLE ZOR Kİ

Alışmak imkansız alışamam ki
Geçti Nevbahar’ım bitti Sivas’ta
Ecelle dost olup barışamam ki
Sen gittin gideli yastayım yasta

Usandım yoruldum hep yaza, yaza
Karanlık gün olmaz yolumuz bizim
Sözlerim dillerden döküldü saza
Nerde kalır bilmem sonumuz bizim

Karıştım gün güne toz ve dumana