Karanlık çöküp herkes uyuyunca,
Suları da belerim vadinin yatağına,
Ninniler söyleyerek.
Ve ben nöbete dururum;
Mumun cılız, ürkek ve solgun alevi ile beraber.
Ve her gece hüzünlü misafirlerimi beklerim.
Şiiri ve sevgiyi.
Buz gibi havaya rağmen
Kapıyı da aralarım;
Alevini titreten o ılık nefes
sessizce içeri süzülsün diye:
Ölmüş şairlerin son nefesi.
Ciğerlerime dolsun
Ve bana tarihimizden iki küçük kelime fısıldasın diye;
Merhamete dair,
Ve Sevgiye dair.
İki küçük kelime.
Ki o kelimelere kendi nefesimi de katıp,
Yüreğimde mayalayayım,
Divitin ucundan damla damla süzülsün diye.
Kayıt Tarihi : 6.1.2015 23:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!