Bejan Matur Şiirleri - Şair Bejan Matur

i.
yıldızların
yıldız olmak hakikatinden
kurtulamadıkları o yerde
beklenen sabah değildir artık
beklenen korkudur yüreklerde

Erguvanlar açmış
Yastayız yine
Bahar yok
Ülke yok
Ve her yer kan içinde

İnsan duvarları olmayan tapınakta
Bir gece uyusa
Sanıyor ki kederi azalacak.
Ama yetmiyor
Bezler bağlıyor
Bulduğu her ağaca.

Büyük bir kainatı geçtim denizinde ben.
Ona bir gölgeden başlayarak oluşan ruhu gösterdim.
Kanlı bir deniz ve yeryüzü sanılan boşluk.
Boşlukta kımıldayan dünya.

Şimdi kanatsızım.

Onunla eş bir kargıda sınanıyor göğsüm.
Altın bir arabada göğe çekilen ben değilim.
Ne de, kanatları var sanılan aşk.
Suya dönen kalbin acısı.
Yosunlu saç.
Yılanla eşleşen varlık.

Bozkırda
Tepelerin
küçük kız çocuğu
Büyümüş ağlarken
Rüzgâr son kez kesiyor yüzümü,
Kalp incinmiş

I

Tanrıların isimlerini tekrarlamam, ölümü geciktirmiyor.
Kemiklerimi, adak testimin yanında kıvrılmış buluyorum.
Ve şekilsizliğimi unutmaya çalışıyorum.
Nereden geldiğim biraz önemli

O gölde buzlarla çevrilmiş, binlerce yıldır ölüydüm.
Uyandırdın.
Uyandım ve yanmış bir ormanın sisinde buldum uykumu.
Geceye yapıştı gövdem.

Bir buzulun derin ışığından tene akan beyazlık

biri yaprak, diğeri yılan olan
iki yüzüğümü
ışığın gölgesinde bıraktım
beni uyutmaları için.

bu gece ay doğarsa

Ne ay ışığı yürüyeceğim,
Ne sessizlik aşk boyunca.

İçimde çırpınan dalganın var ettiği kıyıda
Gömdüm onu
Aşkla.