Behçet Aysan Şiirleri - Şair Behçet Aysan

Süngüler aşkı yasaklayamaz

Uzansam tutabilirim ellerini
Süngüler

Düşleri

yükledim mor sümbüller gibi gemilerime
hüzünlerimi
eskittim yıldızları çolpan aramaktan.
-günahtan
bordaları kuzguni siyahtan
çekilmiş çileden yelkenin ilmeği

Sokak fenerine asmış kendini
Ay ışığının
Biri
Şehrin
Ortasında

Çocuğum da büyüyor benim gibi
Bir bahar dalıyla öpüşerek ilk
Ayrılığın burcunda
Ve acının kundağında
O.

Sevdalı bir menekşe
Tanırdım
Eflatun
Özgürlükte açan.

Başkasının sevinci

karlı ve tipili
bir gece yarısı

bir eski dost
çaldı kapımı

saat kulesinin ışığı vagonun camlarına
vuruyordu

camlarda
buzdan

Duvarda, solgun ışıklarla oynaşmada
Bir örümcek ve düşüncelerim
İnce bir tığla
Örüyor ağını, sessizce
Gün
Batıyor.

Redif kışla sokağı güneye bakar
Küçük bir anadolu kasabasında
Ve mor benekli
Kelebekler gibi
Uçuşurdu
Tozlar

Demdi
Bir bedahşan lal.
Yanmış meşeye eğilmede
Doğru yalana, sevda acıya
İnci mercan firuze
Kile ve kirece