Behçet Aysan Şiirleri - Şair Behçet Aysan

nilüferler niçin suya eğilir
ve niçin
kavruk otlar gibi
tutuşur
o ilk sevdalar
söyleyin bana

Sen yanıma gelince
Yıldızlar
Koşuşur karanlığa

Güvercinler
Ayaklanır

1.
Kana boyandı kirmenimde yün
Kuşmarlara, tuzaklara düştüm
Menevişlendi durgun sularım
Sedef
Bir bıçak aldım dostlar

çok yalnızdım ve güneş çaldı kapımı
sürgünden yeni dönmüştüm, makronissos
orda kurak ve ıssız bir yüreğim
vardı
(şimdi sizin yürekleriniz gibi)

her sabah
uyandığımda,
gördüğüm düşü hayra yorarım
açmasına açarım da
göğsümün altın kafesini
korkarım

Karanlıkta nakış işliyor kızlar
Kızlar yasak düşlerde yalnızlar

O şakalarında saklı elması
Büyüten aynalarında çatlağı

Ak bir yaban güvercini
gibiydin aşk
vişnelere
bulaştın kirlendi beyazın.

Takılamayan

nilüferler niçin suya eğilir
ve niçin
kavruk otlar gibi
tutuşur
o ilk sevdalar
söyleyin bana

Yollar uzak ay bedir
Sırtımda gümüş hançer
Yürürüm de ölemem
Kan damlatır karanfil.

Usulca mavi bir kar

Kozalak yaktım ben de
Sessizlikte
Ömrümün kozalaklarını
Küllere sıvanmış
Baştan başa dolaşıp
Ağrıyan ormanı.