Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Sürme sürdüm sefa sürdüm çift sürdüm
Tarla bana huzur bana mal bana,
Merhum hoca gibi tuttum neft sürdüm
Semer bana eyer bana nal bana,

Yandı gönlüm alevlendi sevdadan

İnsanlar birbirlerini tanır
Hep kendileri gibidirler
İşleri vardır kiminin
Kiminin gözleri
Göz göze gelirler
Sonra gözler görünmez olur

Gül dalına bir kuş kondu ötmedi
Meğer o kuş bülbül değil yar değil
Hatta gülün gül olması yetmedi
Çünkü ona çekip gitmek zor değil.

Güzel gören güzel olur düşleri

Güçlüdür gül gonca dalı dikenli
Kendine dikeni batırır sanma
Hain bir, el ise canlı ve tenli
Zevk için üstüne oturur sanma.

Bülbülden başkası dala konmasın

Deryadan katre aldım serptim güller üstüne
Şebnem dedim adına goncaya sertaç ettim
Parlak sözler katarak koydum diller üstüne
Aşkı sundum bülbüle güllere muhtaç ettim.

Bülbül neden figanda ciğere kan mı düştü

Her hisseden bir hisse verdim gülün dalına
Yola girdim nihayet bir sürü ilden geçtim.
Diken göze yakınsa bakmaz elin malına
Güle ulaşmak için dikenli yoldan geçtim.

Maddi veya manevi neyim varsa elimde

Kalplerden kalplere bir yol açılmış
Bu yol ki çok zordur girmek mesele
Âşıklar içinse güller saçılmış
Gül bulup yollara sermek mesele.

Gezersin cihanı arar bulursun

Bir günah keçisi bulup getiren
Kimsesin kalbinde kasavet niye?
İtibar hakkını satıp yitiren
Masum şu garibe adavet niye?

Küçücük yürekler bundan muzdarip

Hayaller ufkunun kömür karasıydı hayat,
Yazılmış sayfalarında ömürler saklıydı
Kenarları çiçeklerle süslü günlükler..
Kalp yarasıyla yaralı ellerle kirlenmiş,
Sayfalar ise taşıdığımız kamburumuzdu..

Sazımın teline tutundum bir gün
Nağmeyi gülerken göreyim diye
Kalbimle kalbine yapayım düğün
Tellere vurup ta öleyim diye.

Eğlenmek ve neşe bize ne gerek