Bedri Tahir Adaklı Şiirleri - Şair Bedri ...

Geçerken dünyaya uğradım bir an
Dünyanın dertleri yakmış insanı
Dönmeyi istemez azıcık duran
Ölümün korkusu yıkmış insanı.

Demek ki bizleri gönderen kudret

Bir durgunluk olur duruluğunda..
Maviyi sever.
Göklerden aldığını göklere verir.
Alış veriş devam eder.
Bazen de ağlattığı olur,
Ama güldürdüğü de.,

Mâlum ya; “su uyur düşman uyumaz”,
Demişler haksözdür, uymamız gerek
Zalimler zulmeder, buna doyamaz,
Tedbiri bir görev saymamız gerek.

Nifakla iş görür, bu hal kökleşir

Yanılmış da sahiplenmiş bu hanı
Yanlış tavır takınmıştır duygular
Kalp atarken soluyup da cihanı
Vuruşundan yakınmıştır duygular.

Ne hikmetse görünmeyen bir yerden

İki söz söyle de insanı kazan
Tebessüm ettiren diller bizimdir
İlahi sevdadan ihsanı kazan
Gönlüne renk veren güller bizimdir.

Bitmezmiş garibin gözünün yaşı

Bakırdan ufukta soluk bir tepe
Teveccüh göstersen nura dönersin
Giderken yokuşu çık tepe-tepe
O sonsuz merakla kâra dönersin.

İnsanda meraktır ilmin hocası

Pazarda harçedip üç beş kuruşu
Tezgahâ çürük mal dizilsin de gör
Paranın üstünü bekler duruşu
Dalarsan hesabın dürülsün de gör.

Bu küçük bir örnek sosyal hayata

Günlerden bir gün amma, unutmuşum nedense
Zaten gün mü gördük biz, bizden değil gidense,
Ağırdı hayatımız, kapıştık karakucak;
Hayat vurdu kündeyi çekti bir de el ense,
Yuvamızdan ayrıldık, dolaştık köşe bucak;
Gönüldeki fırtına; belki bir gün duracak.

Duvarlarda paslı çiviler vardı/
Tek bir tablo için çakılmış…
Çivilerin kimi düzgün, kimi kırık, kimi ezik,
Günler ise sayılmıştı çizik-çizik.

Zamanı mahkûm eden

Bana sen derdini anlatma sakın
Dert yoksa devası aranır mı hiç?
Feryatla gökleri çınlatma sakın
Bir dert ki devaya yaranır mı hiç?

Dertleri kim vermiş derman O’nundur