Bedir Kuş Şiirleri - Şair Bedir Kuş

Öylesine kullar vardır ki; kimse bilmez derdini
Bir parça ekmeğe muhtaçtır, anlatamaz halini.

Biçareleri tereddütsüz tanırsın simasından
Ve ihsan etmelisin, sana edilen ihsanından.

Neler ummaz ki pamuk ipliğine bağlı hayattan?
İbret alınmaz mı büyük nasihat olan memattan?
Beli büklüm büklüm bükülmüş,bakmaz beyaz başına
Hala hevesli yaşamaya, gelse de yüz yaşına
29.01.2016

Haddini bilmelisin sen ey Ecevit'in yamağı!
Galiba unuttun milletimden yediğin çomağı?
Rahşan'dan yiyince de zılgıtı, oturdunuz sus-pus
Lakin adam sanmıştık sizi, zırvalama; bari sus!
‘Zırva tevil götürmez’ hakikaten anlamlı bir söz,
Kalbi hasetle dolarsa yapılanı göremez göz.

HATIRALAR

Yudum yudum içerken çayımı,
düşünceler alıp götürdü beni
yıllar yılı öncesine.
Gözlerim nemlendi.

Gökyüzü yıldızlarla bezenmiş,
sanki soğuktan titreyen lamba misali
Seyrine dalmış İbrahim
Ve işaret parmağıyla
gösteriyor en parlak yıldızı.
Sen benim “İlahımsın” der, sevinerek.

Mel’unu anlatmaya inanın kelimeler kifayetsiz,
Hakikaten ifrit bile olamadı bu kadar iffetsiz.

En hususi mahremlere erişmeye alçakça yeltenir,
Evet hayasızca ve de edepsizce şantaja bilenir.

Beni idama götürseler de adım adım,
Vazgeçmem asla İlahi aşktır muradım,
O’nun muhabbeti yazıldıysa kalbime,
Billahi feda olsun canım ve cananım.
Kocaeli

Adam gibi adama feda ederim canımı
Nankörse eğer; veremem bir damlacık kanımı

Şunu iyi bilsinler; asla kalp edilmez esir,
Ona ancak; sevgi, şefkat,merhamet eder tesir.

İlk atamız Adem ve anamız Havva
Hüzünlü bir şekilde gönderildiler dünyaya
Bir anlık gaflet patlamıştı pahalıya
Bin pişman olmuştu uyunca nefsine
Pişmanlığı yaşadı son nefesine dek
Bitmeyen çile, arttıkça artan ıstırap

ADEMOĞLU ADEMİZ
İnsanım diyen insanoğlu insanlarız biz
Farklı farklı olsa da rengimiz, kavmimiz
Adem ile Havva’dan olma asli künyemiz
İlk nebi Adem, son nebiyse Muhammedimiz