Bedesten Şiiri - Nurşah Şenel

Korkulası tebessümler var içimi ürperten
sensizlik derin bir yamaç
el bebek gül bebek büyüttüğüm yüreğimin
şimdi eli ayağı bağlı
tesir edemeyişine ağlıyor kendine
altında ıslanıp titremeye razı gelirken
mimik bir serçe gibi
gök ateşe vermiş her yeri
yerle yeksan ediyor onu
bir yalabık darbesi
inatçı kırıklıkları var bir de
hayal kırıklıkları…
farklı zamanlarda
ama hep aynı yüzüyle gelen
umutsuzlukları var
tanış sandığı
hiç yaşamadığı hisleri anımsadığına aldanıp
sonra fark edişleri var
ilkini öncesini
ve uzak bir bedestenden kovulmuş
antik ruhu yol yorgunu…