Karanlıklardan bir ses yükseliyor
Ruhunu serbest bırakmış
Yankılanıyor odamın duvarlarında
Ruhun sesine kapılmışım
Sürükleniyorum oradan oraya
O şehirden o şehire
O güzelden bu güzele
O duygudan bu duyguya
Tam ağlarken gülüyorum
Seline kapılmışım gidiyorum
Gizlice bir adamı almışım odama
Konuşuyoruz sesiz sesiz kapten
Fısıldaşıyor ruhlarımız
Korkuyorum basılırız diye
Ama biz masumuz
Suç sevgimiz sevgilimiz
Mikrofonun ucundan radyoma ulaşıyor
Sevgi adına
Radyomdaki
Bedeni olmayan ses
Susma konuş hep
Götür yine her gece yad ellere
14/11/1995
Emine CanipekKayıt Tarihi : 25.2.2009 20:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Radyoda 1995 yılı gecenin melon şapkası sunucusuna Hitaben yazılmıştır
![Emine Canipek](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/02/25/bedeni-olmayan-ses.jpg)
çok güzel anlatımı harika
duygu yüklü okuyucusunu etkiliyor
tebrik ederim dostum
salim erben
Radyomdaki
Bedeni olmayan ses
Susma konuş hep
Götür yine her gece yad ellere
14/11/1995
Emine Canipek Samimi duygularla yazılmış değerli bir paylaşım kutlarım
TÜM YORUMLAR (6)