Bedenden Öte Ruh! Şiiri - Abdurrahman Zaim

Yiğide gözyaşları döken gözlere ne azar.
En berrak damlası yiğide düşmezse, ne yazar.
Cânını inandığı yolda fedâ edene, ne iftihâr.
Ölmüş deyip geçme, ölen bedendir, ruhlar yaşar.

Yiğit yok deme, tarih kimleri kimleri kaydeder.
Ağacın dalı kesilirse bile, yeni bir dal daha da çıkar.
En karanlık gecelerin rahminden de, şafak çıkar.
Toprağa düşen tohum, vakti gelince, de boy atar.
Sabırla bekle; her bahar bir yeni baharı saklar.

Göğe yükselen dualar bir gün mutlaka yankılanır.
Her zemheri kışın sonunda bir baharla canlanır.
Umutsuzluk dediğin de gelip geçici bir seraptır.
İnanan bilir ki, ne kadar zorluk, o kadar da çıkar.

Sen önce safını belli et ki, insan.
İnananlarla yürü, kendini bul, yüreğinle yan.
Nasiptir her bir adımın, her durak bir yan.
Vatana fidan gibi kök salınsın dünyandan.
Arz sana yoldaş, gökyüzü sana derman.
Rabbani gibi yaşa ki, adını hayırla ansın nesiller.