Bedbaht Şiiri - Abdullah Toroslu

Bir şey sanıp kendini, hava atma ey nadan!
Sen belki de Hak yanda, hiçbir matah değilsin?
Seni mahkûm etmeden, gayyalara şu edan;
Bir an önce o başın, Rab önünde eğilsin!

Kulların en bedbahtı, kimdir diye sorarsan?
Bak aynaya anlarsın, kimdir o zat ey gafil!
Arz üstünde yaşayan en sefihi ararsan?
Tereddüde mahal yok, sensin elbet o sefil!

Onca varlık içinde, arıyorsan bir hakir;
Senden daha hakiri, asla kat’a olamaz!
Şayet dince imanca, kimdir dersen en fakir;
Ona senden layığı, hiç kimseler bulamaz!

Yaysalardı cürmünü, ruy-i zemin almazdı!
Yığsalardı üst üste, ulaşırdı bil ay’a!
Koysalardı yan yana, arzda boş yer kalmazdı
Bunca suçu işlerken, etmedin mi hiç hayâ?

Korkmaz mısın mahşerde hesabından şu işin?
Hiç durmadan suçuna, yeni suçlar eklersin.
Bu acayip tavrınla, azabayken gidişin;
Utanmadan Mevla’dan, bir de af mı beklersin?

Üste üstlük suçunu, atıyorsun kadere?
O yazıyı yazdıran, bil ki sensin Allah’a!
Duçar isen eleme ve de türlü kedere;
Müsebbibi kendinsin, hakkın yoktur ah vah’a!

Kurtulmayı istersen ki, istemek son çaren!
Hemen yönel tövbeye, sığın Rahim Rabbine!
Akabinde Kur’an’ı, edip her gün bir yaren;
Elden gelen hizmeti, yorulmadan yap dine!

Abdullah Toroslu
14.03.2014-İzmir