Bebekliğine Susan Şiiri - Seyfi Karaca

Sende yoktun hic iddasi olmayan koşuların yolunda
Vızırdaklarda yoktu
Takla dönen,
Taşı taşa vuran Değirmen
neyi öğütüyordu
bilinmiyordu
Yeni anne ve baba adayları sazan gibi susunca
Alınan uzun söylevli öğütler hükmen ümperi
Abartılı övgüler dörde dörtlük kusursuzun,
Nasıl bir zamanın korkak hükümdarı olacaklardı bilinmiyordu
çocuksuz sokakların sessiz tarafları
gittikce tercih edilen seylerin en başında gelirken
Bilinçsizliğin beyliği diğer şeylerden üstün gelmek için
Köşelerini kucaklıyordu elleri boşlukta kalan soğuklugun
Görünmeyen gizlerimize parmak kadar kirli düsüncelerden doğarak
Bileğimizi büken örümcek..
....değildiyse ahtapot..!
Yuvarlana yuvarlana gidişlerle Hayatın tümünü,
isteksizlik kadar hakiki ve ağır
Kime sahip cıkıyordu zehirleşmiş arzularımızdan,
kimi kolluyordu yaban,
ve yüzümüzü ondan döndüğümüz ötesi olmayan zaman...?
bize herşeyden cok destek veren kırbaçlı alkislarla,
adımlanmış ayaklarııizın arasında dolaşıp duran yorgun ökçeler
rehin alınmış gibi saf ve son ayar
göremezken gözlerini hep sessiz hep sinsice
kaybımızı seyre çıkan gayri seferlerle
icindeki kendi hala cocuk diyen
bebeği

Seyfi Karaca..........Agustos / 06