Bazen insan olduğumu unutuyorum

akıl eğitimli ahmakların elinde meta oldu…
duygular alışkanlıkların çölünde kaktüs..
gönüllülüklerden bahseden çok az..
zorunlulukların teorisini yapmaktan öte işlev üstlenmiyor artık düşünce..
aşklar, büyük market reyonlarında donlar ve armutlarla yan yana teşhirde,
şatafatlı vitrinlerde can çekişiyor satınalmaya indirgenmiş özgürlük..
herkesin 'kafasına göre' cinayet işlediği, hayatı ve doğruları kendinden menkul saydığı bir sistemde/kaosta,
çoğunlukla, insanlığın lüzumu kalmıyor.
insanlar artık çok suskun, arsız/acımasız ve soytarı..
hayat da öyle;
bazen insan olduğumu unutuyorum.
hatırlatın lütfen!