Bazen geç kalabiliyor insan
Bazı şeyleri yaşamak için
Çoktan vazgeçmiştim çocukluğumdan
İlk defa gördüğümde ateş böceklerini
(Bir yanım hep çocuk kalsa da)
Ve bundan mıdır bilinmez
Utandım ağlamaktan sevdiklerimin ölümlerine
Çoktan vazgeçmiştim çocukluğumdan
Gerçek bir mermi geçtiği zaman üzerimden
Yüzleri asıktı
Belki de hiç gülmemişlerdi ömürleri boyunca
Öldür dediler sadece ölmemek için
Ölmeyecek kadar çocuktum oysa ben
Ve öldüremeyecek kadar insan
Başka şeyler vardı oysa beynimde
İnsanca ve insana dair
Aşk gibi hürriyet gibi
Dağ başlarında değil
Bir sevgilinin gözlerinde sabahlamak mesela
Işıl ışıl bir şehrin tan yerinde
Yorgun argın uzanmak sımsıcak yatağıma
Seni sevmek gibi bir şey vardı oysa beynimde
Bazen öyle geç kalıyor ki insan
Yaşamak için bir çok şeyi
Yirmi yaşımı çoktan geçmiştim
İlk defa gördüğümde ateş böceklerini
Ondandır sürekli çocuk gülümseyişi yüzümün...
(En gerçek türküyü söylemek için uzun bir süre Şırnak Milli'de olacağım. Dönüşümde o türküleri hep birlikte okumak dileğiyle...)
Jandarma Komando Asteğmen- Melih COŞKUN
Melih CoşkunKayıt Tarihi : 14.7.2004 22:33:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (3)